لولو
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- سومری
ویکیپدیا مقالهای دربارهٔ لولو دارد |
آوایش[ویرایش]
- [لولو]
اسم[ویرایش]
لولو
- از تمدنهای ایرانی اواسط هزاره سوم تا هزاره اول پ. م. نواحی شهرهای کنونی میاندواب٬ بانه٬ سلیمانیه٬ سنندج و سرپلذهاب به معنی بسیط بدین نام موسوم بودند.
- لولو :(lwlw) در گویش گنابادی یعنی دستشویی داشتن ، شاش ، نام یک دیو باستانی که از نام آن برای ترساندن کودکان برای نرفتن به تاریکی یا فضولی نکردن استفاده میشده است ، دیوی که کودکان را در جاهای خلوت و تاریک تنها گیر می آورد و میخورد.
- شکل موهومی که بچه را با آن بترسانند.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6
––––