لیوان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /لِی/وان/
اسم[ویرایش]
لیوان
- ظرفی معمولا استوانه‌ای شکل که برای خوردن مایعات بکار می‌رود، و بزرگتر از استکان یا فنجان است.
- ایوان، خیمه شاهی.
- ریشه واژه لیوان واژه لیوان برگرفته از نام یک روستا در آذربایجان شرقی گرفت شد است که دهخدا در این رابطه می گوید : واژه لیوان . [ لی ] ( اِ ) از واژه ی لوان گودوش یعنی گاودوش لوان ( لوان اسم دهکده ای از آذربایجان که در آنجا سفال نیک پزند ) گرفته شده است . گیلاس . آب وند. آبخوری . کوزه ٔ نازک . آبخوری که در لیوان آذربایجان سازند و امروز تعمیم یافته و بر مطلق ظرف آبخوری که از سفال یا چینی یا بلور یا فلز سازند اطلاق میگرد. نام این دهکده معروف به وان بوده که به مرور زمان و تغیر لهجه ها به لوان و بعدها به لیقوان تغیر یافته است. در قدیم روستا بود اما الان بخش از تبریز مرکز آذربایجان شرقی است..
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
لیوان
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن
- لغت‌نامه دهخدا