ماهرخ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /ماه/رُخ/

اسم خاص[ویرایش]

ماهرخ

  1. از اسامی زنانه قدیم، ترجیحا دختر ایرج و ماه‌آفرید در شاهنامه.
    مرا آن ماهرخ را ز سر تا به پای/ تو‌گفتی مگر ایرجستی بجای «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • شاهنامه