متعال

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مُتَعال/

صفت

متعال

1. بلند مرتبه، بلند پایه، بلند شونده، والا (صفت خداوند).

   در تنهایی چاه خداوند متعال هفتاد فرشته فرستاد تا انیس یوسف باشند. «بزرگ علوی»

کهن واژه

1. متعال ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش مَتع - آل قابل تجزیه باشد؛ متع همسان تحفه بوده که با پسوند آل طعنه‌ای است به یک قوم یا گروه.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس