پرش به محتوا

محاورت

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /محاوَرَت/

اسم مصدر

[ویرایش]

محاورت

  1. (قدیم): محاوره.
    فصلی که در همان روز اتفاق بیاض افتاد در حسن معاشرت و آداب محاورت. «سعدی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن