مرتضا

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• مرتضی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /مُرتِضا/

صفت نسبی

مرتضا

1. زود سجده کننده، سریع پیشانی به مُهر ساینده، بدون اراده.

   اوّلین نَمَیدهِ مُرتُضا، آخَرِین نَم اُلَع زِرتِضا!

   اوّلت چی بودی مرتضی، آخرت چی بشه زِرتضیٰ!

منابع

• فرهنگ شمس