مصدر ثلاثی‌مجرد

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /مَصْدرِ/ثلاثی/مجرَّد/

اسم مرکب

مصدرثلاثی‌مجرد

1. (ادبی): در صرف زبان عربی، مصدری که اصل آن سه حرفی و دارای اوزان بسیار است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن