مصدر مرکب

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /مَصْدرِ/مُرکّب/

اسم مرکب[ویرایش]

مصدرمرکب

  1. (ادبی): در دستور زبان مصدری که جزء غیر اضافی معنی‌دار به آن افزوده شده باشد، مانند پهلو زدن، و کار کردن؛ مقابل مصدر ساده.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن