مغفر
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /مِغفَر/
اسم
[ویرایش]مِغفَر (قدیم)
صفت
[ویرایش]مُغفَّر
- مغفر پوشیده. جوشن پوشیده، مسلح.
کهن واژه
[ویرایش]- مغفر ممکن است در زبان معیار باستان بصورت مُغ ـ فِر قابل تجزیه باشد، که حاکی از فرد یا مردی از صنف مغان و از نژاد مو فرفری بوده است.
ترجمه | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ برزگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ شاهنامه/ فرهنگ شمس