مقنن
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- /مُ قَ نِّ/
اسم[ویرایش]
مقنن
- آنچه قانون برای آن وضع شده.
- قانون‌گذار
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /مُغ/اَننِ/
اسم مرکب[ویرایش]
مغنن
- مغنن ممکن است اشاره به پیاده شدن مغ از مَرکب جهت تفتیش یا بازرسی جایی باشد؛ این اصطلاح در زبان معیار باستان، با مغنی همسان بوده است.
واژ‌های مشتق شده[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن