مقهور
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /مَقهور/
اسم
[ویرایش]
مقهور
- شکست خورده، غلبه شده.
کهن‌واژه
[ویرایش]
- مقهور ممکن است در زبان معیار باستان به صورت مُغ - هور قابل تجزیه باشد و مفهومی مانند فرد یا شخصی در کسوت یا لباس مغان اما از نژاد هوریان بوده است.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس