مهی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /مَهی/

اسم مصدر[ویرایش]

مهی

  1. بزرگی، عظمت.
    که هست این سزاوار شاهنشهی/ جز این را نزیبد کلاه مهی «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه