میغ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /مِیغ/

اسم[ویرایش]

میغ

  1. ابر، سحاب، ابر سیاه، مه.
    ز گَرد سواران هوا بست میغ/ چو برق درخشنده پولاد تیغ «فردوسی»

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه