پرش به محتوا

نامع

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • بهاری

آوایش

[ویرایش]
  • /نا/مَع/

اسم

[ویرایش]

نامع

  1. سخن یا صحبت بدون صوت، گفتگویی که اصوات از آن خارج نمی‌گردد؛ این درکی بود که مردم دنیای باستان از مکتوبات استنباط می‌کردند.
    نامع در مقابل مع، تشبیه به صدای برّه که دارای اصوات و قابل شنیدن است، در برابر نامهَ بدون اصوات و غیر قابل شنیدن.

––––

برگردان‌ها

[ویرایش]
نویسه انگلیسی
ترجمه