نخود
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- ایرانی
آوایش
[ویرایش]- /نُخود/
اسم
[ویرایش]
نخود
- (گیاهی): دانه‌ای تقریباً گِرد و خوراکی از حبوبات که به صورت‌های مختلف مصرف می‌شود.
- گیاهی است از تیره سبزی - آساها (پروانه واران) و از دسته پیچی‌ها و یکساله. این گیاه دارای گونه‌های مختلف
- (قدیم): واحدی است بر وزن، مانند قیراط.
استعاره
[ویرایش]
- دنبال نخود سیاه فرستادن کسی را: به بهانه‌ای از مجلس دور کردن.
- نخود هر آش شدن کنایه از: خود را داخل هر جایی یا هر گروهی کردن.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین