نوند
فارسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- [نَ/وَ]
اسم[ویرایش]
نوند
- پیک، نامهبر. نامهرسان،
- سرزمین، کشور در شاهنامه بویژه در زمان فریدون سرزمین بتپرستان که ظاهراً سوارکار بودند.
- بجایی کجا نام او بد نوند ..... بدو اندرون کاخهای بلند
صفت[ویرایش]
- تیزرو، تندرو. هر مرکب تیزرو.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5