همه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /هَمِه/
ضمیر
[ویرایش]
همه
- بی همراهی اسم، در معنی مجموع اشخاص مورد نظر یا مجموع امور و اشیای مورد نظر. اسم تمام، جمعی.
- همه ممکن است تغییر یافته هئومه باشد، و با اصطلاح منسوخ شده هَمّهَ در گویش بهاری قرابت دارد.
- هرویسپ (harvisp)
––––
برگردانها
[ویرایش]| ترجمهها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن