هو
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /هو/
اسم[ویرایش]
هُو
- (عامیانه): صدا، آواز، فریاد.
- چرک، زرداب، زخم.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
ضمیر[ویرایش]
هُوَ
- ضمیر مفرد مذکر غایب: او، آن.
- در نزد عرفا منظور خداوند.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین