هوا
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /هَوا/
اسم[ویرایش]
هوا
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
اسم[ویرایش]
- هوی، میل نفس، آرزو. اوضاع، احوال، شرایط.
––––
استعاره[ویرایش]
- هوای گرگ و میش گرگ و میش: آغاز روشن شدن هوا در صبح.
- هوا پس بودن کنایه از: نامناسب و معمولا خطرناک بودن اوضاع.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن