هوایتو

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • اوستایی

آوایش[ویرایش]

  • /هوای/تو/

اسم[ویرایش]

هوایتو

  1. شاید جاری شده از زبان زرتشت، در گاثاها؛ مقصود خویشاوندان و نزدیکان وی است که با او دشمنی می‌کنند و بر آنها لعنت می‌فرستد.[۱]
    مهمترین استعاره‌ای که در گاثاها و بخصوص فصل ۵۹ آن بکار رفته روح گاو (گئوش‌اورون) است که دشمنان راستی به زرتشت ظلم و اجحاف روا می‌دارند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. در متون‌های کهن آمده که زرتشت اهریمن را کشت سپس به خاک ویشتاسپ‌سس قدم گذاشت؛ یحتمل منظور از اهریمن، خواهر زرتشت بوده است.