هوو
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پارسی میانه (پهلوی)
آوایش
[ویرایش]- /هَوو/
اسم
[ویرایش]
هوو
- وسنی، دو زن که یک شوهر داشته باشند؛ هم‌شوهر.
- هَووْ: در گویش گنابادی یعنی هاون ، هاوَنگ.
ریشه‌شناسی۲
[ویرایش]- از شکل آغازین هبو از خطای لوآ در پودمان:languages/data/3/p در خط 2229: attempt to call field '?' (a nil value). از خطای لوآ در پودمان:languages/data/exceptional در خط 5356: attempt to call field '?' (a nil value)., از خطای لوآ در پودمان:languages/data/exceptional در خط 5356: attempt to call field '?' (a nil value). از خطای لوآ در پودمان:languages/data/exceptional در خط 5356: attempt to call field '?' (a nil value)., ساخته شده از مذکر نیاهندوایرانی + مذکر نیاهندوایرانی. هم‌ساخت با خطای لوآ در پودمان:etymology در خط 126: attempt to index local 'terminfo' (a nil value)., خطای لوآ در پودمان:etymology در خط 126: attempt to index local 'terminfo' (a nil value)., خطای لوآ در پودمان:languages/data/3/c در خط 2358: attempt to call field '?' (a nil value). و خطای لوآ در پودمان:languages/data/3/b در خط 4421: attempt to call field '?' (a nil value)..
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه‌ها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین