واژه پایه
ظاهر
فارسی
[ویرایش]حوزه: [زبانشناسی]
- واژهای از زبان معیار و با بسامد فراوان در گفتار و نوشتار که به گویش و لهجه و تخصص خاصی تعلق ندارد و واحدی از واژگان پایه بهشمار میآید.
منابع
[ویرایش]«واژهٔ پایه» همارزِ «core word»؛ منبع: گروه واژهگزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر پنجم، فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴