ولی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /وَلی/
حرف ربط[ویرایش]
ولی
- استثناء را رساند: اما، ولیکن.
- ولی ممکن است تصحیف شده ولِه باشد و در زبان معیار باستان به معنی دهنده است؛ آنکه عادت به دادن دارد مانند دست و دل باز؛ مترادف عله یعنی دستیار، کمک حال و این واژه اخیر مترادف با علی است.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
صفت[ویرایش]
وَلیُ
- پدر، دوست، یار. نگهبان.
- کسی که عهده‌دار انجام کارهای کس دیگر باشد.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین