پاسبان

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /پاس/بان/

اسم

پاسبان

1. (نظامی): پایین‌ترین درجه‌دار نیروی انتظامی و شهربانی سابق، نگهبان، نگاهبان، محافظ.
2. کسی که از طرف شهربانی مأمور حفظ نظم و آسایش شهر است.

استعاره

1. شب‌زنده‌دار.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن