پخچ

فارسی

ریشه شناسی

• ایرانی

آوایش

• [پَخْج]

اسم

پخچ

1. پخچ:در گویش گنابادی یعنی پهن ، گشاد ، کوفته شده ، کوبیدن.
2. پهن. کوفته. پهن شده. (حاشيه فرهنگ اسدي نسخه نخجواني )
3. پست.
4. پژمرده. (غياث اللغات )
5. پخچ شدن: پهن شدن بر اثر ضربه‌ای. پهن و با زمين يکسان شدن چيزي با فشاری. بواسطه فشاری از صورت نخستين گشتن و به پهني گرائيدن . پهن گشتن از زخمي يا زوري . (حاشيه فرهنگ اسدي نسخه نخجواني)
6. پخچ کردن: پهن کردن چيزي در زير چيزي چون ميوه پخته زير پاي . پخش کردن . يکسان کردن با:

صفت

1. ضعیف شدن.
2. رنجور و غمگین شدن.
3. پژمرده.
4. ناق.

مترادف‌ها

1. پخج

واژه‌های مشتق‌شده

• پخچه

مثال

1. رفت برون مير رسيده فَرَم -- پخچ شده بوق و دريده علم (منجيک)

منابع

• فرهنگ لغت معین