پدرام

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /پِدرام/

صفت مرکب[ویرایش]

پدرام

  1. آراسته، نیکو. خوش و خرّم. خجسته، فرخ. همیشه، پاینده.
    دلش کرد پدرام و برداشتش/ گرازان به ابر اندر افراشتش. «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه