پیلان
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- شاهنامه
آوایش[ویرایش]
- /پِیلِ/آن/
اسم مرکب[ویرایش]
پیلان
- جمع پیل، فیل‌ها، که بطور اغراق‌آمیز حکیم ابوالقاسم فردوسی در اشعارش لحاظ نموده که شاید از نامه باستان اینگونه اکتشاف نموده است.
- همان پیش پیلان تبیره زنان/ خروشان و جوشان و پیلان دمان «فردوسی»
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- شاهنامه