پیلان
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- شاهنامه
آوایش
[ویرایش]- /پِیلِ/آن/
اسم مرکب
[ویرایش]
پیلان
- جمع پیل، فیل‌ها، که بطور اغراق‌آمیز حکیم ابوالقاسم فردوسی در اشعارش لحاظ نموده که شاید از نامه باستان اینگونه اکتشاف نموده است.
- همان پیش پیلان تبیره زنان/ خروشان و جوشان و پیلان دمان «فردوسی»
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- شاهنامه