چل
فارسی
[ویرایش](چِ)
چِلْ :(chel) در گویش گنابادی یعنی عدد چهل ، هورا کشیدن ، فرمانی برای شادی کردن و ابراز خوشحالی جمعی
چُلْ :(chol) در گویش گنابادی یعنی چوچوله زن ، کلیستوریس (Clitoris)
چَلَ :(chala) در گویش گنابادی یعنی چاله ، گودال ، قبر ، گور
صفت
[ویرایش]- کم عقل، نادان.
- دیوانه، مجنون.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
(چَ)
اسم
[ویرایش]- سدی از چوب و علف و گل و خاک و سنگ که در پیش رودخانه بندند.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
(چُ)
- چول. چر: آلت تناسل مرد، نره.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
آوایش
[ویرایش]- Unipers: /Col/
- Finglish: /chol/
- هجاوندی :چُل
- لهجهٔ هراتی: آلت تناسلی مردانه
برگردان‌ها
[ویرایش]جستارهای وابسته
[ویرایش]- کیر
آوایش
[ویرایش]- Unipers: /Cel/
- Finglish: /chel/
- هجاوندی :چِل
صفت
[ویرایش]- خل ، بی عقل ، احمق
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
انگلیسی:halfwitted |
جستارهای وابسته
[ویرایش]- خل