کرچین

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /کِر/چین/

اسم[ویرایش]

کرچین

  1. (گیاهی) همان کرچک به گویش بهاری، گرچه هر دو اصطلاح کرچین و کرچک باستانی هستند.
    عنوان کِرچین از ویژگی‌ها و خصوصیات خود گیاه اقتباس شده، بدین منوال که، بلندی کرچین تا بیش از شانه‌های انسان بالا نمی‌رود، تراز رشد آن تا کتف یا شانه است، بدین سبب کِرچین یعنی تا شانه نامیده شده است.