کرچک
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /کَرچَک/
اسم[ویرایش]
کرچک
- (گیاهی): دانه درشت و روغن‌داری که در گذشته مصرف دارویی داشت و روغن‌کرچک را به عنوان مسهل می‌خورند؛ گیاه این دانه که علفی، یک‌ساله، کاشتنی، و از خانواده فرفیون است.
- کَرچک یا کِرچک ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش کر - چک قابل تجزیه باشد؛ و چَک در هر دو اصطلاح به معنی کشیدن، وزن کردن است.
- گیاهی از تیره فرفیون‌ها یک‌ساله و دارای برخی گونه‌های پایا می‌باشد. برگ‌های این گیاه دارای پهنک بزرگ و منفرد و پنجه‌ای شکل و گل‌هایش خوشه‌ای و به طور متقابل با برگ‌های انتهایی ساقه قرار دارد. میوه‌اش کپسول‌دار و پوشیده از خار و شامل سه دانه روغن‌دار. از دانه‌های کرچک روغنی به دست می‌آید که مصارف صنعتی و دارویی دارد.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین