کرچک

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• کرچین

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /کَرچَک/

اسم

کرچک

1. (گیاهی): دانه درشت و روغن‌داری که در گذشته مصرف دارویی داشت و روغن‌کرچک را به عنوان مسهل می‌خورند؛ گیاه این دانه که علفی، یک‌ساله، کاشتنی، و از خانواده فرفیون است.

   کَرچک یا کِرچک ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش کر - چک قابل تجزیه باشد؛ و چَک در هر دو اصطلاح به معنی کشیدن، وزن کردن است.

2. گیاهی از تیره فرفیون‌ها یک‌ساله‌ و دارای برخی گونه‌های پایا می‌باشد. برگ‌های این گیاه دارای پهنک بزرگ و منفرد و پنجه‌ای شکل و گل‌هایش خوشه‌ای و به طور متقابل با برگ‌های انتهایی ساقه قرار دارد. میوه‌اش کپسول‌دار و پوشیده از خار و شامل سه دانه روغن‌دار. از دانه‌های کرچک روغنی به دست می‌آید که مصارف صنعتی و دارویی دارد.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین