کرک
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /کُرک/
اسم[ویرایش]
کُرک
- (جانوری): الیاف حیوانی، پشم نرم بدن جانوران پشم‌دار.
- (مجاز): موهای تازه روییده شده در صورت جوانان.
- سقف خانه.
- خرچنگ.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
- /کَرَک/
- (جانوری): بلدرچین، بدبدک، سلوی، مرغ خانگی، ماکیان.
- بلدرچین، پرنده‌ای کوچک از راستهٔ ماکیان‌سانان، تیرهٔ قرقاول‌سانان.
ریشه شناسی۳[ویرایش]
- /کُرُکّ/
- مرغ کُرْچ، حالت مرغی که آماده خوابیدن روی تخم است.
صفت[ویرایش]
- ماکیانی که از بیضه کردن بازآمده و مست شده باشند.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن