کماندار
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /کَمان/دار/
صفت فاعلی[ویرایش]
کماندار
- (قدیم): آنکه به تیر و کمان مجهز است یا آنکه در تیراندازی با کمان مهارت دارد. تیرانداز.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین