پرش به محتوا

کماندار

از ویکی‌واژه
یک کماندار هخامنشی

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • نیاهندوایرانی

آوایش

[ویرایش]
  • /کَمان/دار/

صفت فاعلی

[ویرایش]

کماندار

  1. (قدیم): آنکه به تیر و کمان مجهز است یا آنکه در تیراندازی با کمان مهارت دارد. تیرانداز.
    کماندار به دو بخش کمان - دار قابل تجزیه است، و دار در این اصطلاح به معنی دارنده یا صاحب کمان است.

––––

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه‌ها

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین