کمان

کمانداران تیزخئود

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /کم/آن/

اسم

کمان

1. وسیله‌ای برای تیراندازی در قدیم.

   کمان در زبان معیار باستان به دو جزء کم - آن قابل تجزیه بوده و به معنی کم فشار آوردن به ابزار فوق بوده، چون احتمال شکستن آن بر اثر کشیدن زیاد بوده است.

2. به زه بودن کنایه از آماده نبرد بودن.

   کمان بر کشید و بزه‌ بر نهاد ..... ز دادار نیکی دهش کرد یاد

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین