گئوزوآن

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• [گِ/زُ]

اسم مرکب

گئوزوآن

1. یا گاوزبان به زبان فارسی.
2. بیشتر همان گل گاو زبان مدّ نظر بوده که خاصیت طبی هم دارد.