گدای‌سامره
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- [گدای/سامره]
قید
[ویرایش]گدای سامره
- پرروترین و سمنج‌ترین گدا از نظر نیاکان گذشته که به زیارت اماکن متبرکه مشرف شده بودند.
- احتمالا زیارت بقاع ائمه متبرکه در عراق از زمان صفویان باب شد و زوار حلال لقمه ایرانی جهت آمرزش تتمه گناهان باقیمانده و رستگاری به ایشان متمسک می‌شدند. همیشه در جوار مدفن امامان سائلانی بودند که خویشتن را منسوب به نسل امام مدفون شهر خویش می‌نمودند مانند علویون در نجف٬ حسینیان در کربلا و رضویون در مشهد. زائری که وارد شهر سامرا بود متوجه گدایانی می‌شد که بدون دریافت صدقه زائرا را رها نمی‌کردند لذا گدایان این شهر به گدای سامره شهره گشتند.
––––
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||