گدای‌سامره
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- [گدای/سامره]
قید[ویرایش]
گدای سامره
- پرروترین و سمنج‌ترین گدا از نظر نیاکان گذشته که به زیارت اماکن متبرکه مشرف شده بودند.
- احتمالا زیارت بقاع ائمه متبرکه در عراق از زمان صفویان باب شد و زوار حلال لقمه ایرانی جهت آمرزش تتمه گناهان باقیمانده و رستگاری به ایشان متمسک می‌شدند. همیشه در جوار مدفن امامان سائلانی بودند که خویشتن را منسوب به نسل امام مدفون شهر خویش می‌نمودند مانند علویون در نجف٬ حسینیان در کربلا و رضویون در مشهد. زائری که وارد شهر سامرا بود متوجه گدایانی می‌شد که بدون دریافت صدقه زائرا را رها نمی‌کردند لذا گدایان این شهر به گدای سامره شهره گشتند.
––––
ترجمه‌ها
|