گرد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
گُرْدَ :(gorda) در گویش گنابادی یعنی کُلّیه
آوایش[ویرایش]
گَ
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- پهلوی: krta
اسم[ویرایش]
- ذرات ریز خاک که به هوا برود؛ غبار.
- خاک نرم که بر روی چیزی قرار گرفته باشد؛ غبار.
- خاک.
- [قدیمی] زمین.
- [قدیمی، مجاز] قبر.
- [قدیمی، مجاز] فایده.
- [قدیمی، مجاز] رد؛ اثر.
- [قدیمی، مجاز] غم.
واژه‌های وابسته[ویرایش]
- گرد انگیختن: (مصدر متعدی) [قدیمی] به‌سبب حرکت تند و شدید، گردوخاک برپا کردن؛ گردوغبار بر هوا کردن.
- گرد برآوردن: (مصدر متعدی) [قدیمی] = گرد انگیختن
- گرد برانگیختن: (مصدر متعدی) [قدیمی] = گرد انگیختن
- گرد کردن: (مصدر متعدی) گردوخاک برپا کردن؛ برانگیختن گردوغبار.
- گردوخاک کردن: (مصدر لازم) گردوغبار برپا کردن؛ گرد برانگیختن.
اسم[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
گِ
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- پهلوی: girt, g(i)rd
صفت[ویرایش]
اسم[ویرایش]
واژه‌های وابسته[ویرایش]
- گرد آمدن: (مصدر لازم) جمع شدن؛ فراهم آمدن.
- گرد آوردن: (مصدر متعدی) جمع کردن؛ فراهم آوردن؛ انباشتن.
- گرد آوریدن: (مصدر متعدی) [قدیمی] = گرد آوردن
- گرد کردن: (مصدر متعدی)
- [مجاز] جمع کردن؛ فراهم آوردن.
- گلوله کردن؛ مدور ساختن.
- گرد گرفتن: (مصدر متعدی) [قدیمی]
- اطراف و جوانب کسی یا چیزی را گرفتن.
- [مجاز] محاصره کردن.
- گرد هم آمدن: (مصدر لازم) [مجاز] دور هم جمع شدن؛ اجتماع کردن.
آوایش[ویرایش]
گُ
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- ایرانی باستان: -wr̥ta*
- اوستایی: -uuarəta
- پهلوی: gurd
- فارسی: گرد، پهلوان
اسم[ویرایش]
صفت[ویرایش]
- دلیر؛ دلاور؛ پهلوان