گرده
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /گَردِ/
اسم
[ویرایش]
گَردهِ
- طرح یا تصویری که از طرح یا تصویر دیگر کپیه کنند.
- (قدیم): گردی که زنان برای بزک مورد استفاده قرار می‌دادند، پودر.
اسم
[ویرایش]گُردهِ
- شانه، دوش، کتف، پشت، بالای کمر.
- کلیه. ؛بر ~ی کسی سوار شدن کنایه از: اراده و اختیار او را به دست گرفتن.
صفت مرکب
[ویرایش]گِردهِ
- هر چیز گرد و مدور مانند نان.
زبان دیگر
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- بهاری
آوایش
[ویرایش]- /گَردِ/
اسم
[ویرایش]- طعم گَس.
- چئوخ گردِ بُ، گئوتِه گئوتِه.
- خیلی گَسه، بردار بردار.
- چئوخ گردِ بُ، گئوتِه گئوتِه.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- حیدری ملایری، م. فرهنگ ریشه شناختی اخترشناسی و اخترفیزیک، ۲۰۰۵