گز

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /گَز/

اسم

گز

1. (قدیمی): واحد طول که در قدیم معادل ۲۴ انگشت بود.
2. نوعی شیرینی سنتی متعلق به اصفهان است. گز اصفهان، سوغاتی اصفهان.
3. نوعی پارچه. نوعی تیر بی‌پر. گاز، دندان، سن.

اسم

گِز

1. نگاه کردن؛ خیره شدن به شخص یا چیزی.

صفت

1. گس.

مثال

1. گز نکرده پاره کرده کنایه از: کاری نسنجیده و از روی بی‌فکر کردن.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: tamarisk pimple miliary miliaria tick

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه