اصفهان
فارسی
[ویرایش]
ریشه لغت
[ویرایش]- پارسی باستان
 |
ویکیپدیا مقالهای دربارهٔ اصفهان دارد |
آوایش
[ویرایش]- /اِص/فه/آن/
اسم مرکب
[ویرایش]
اصفهان
- (موسیقیایرانی): یکی از دستگاههای موسیقی ایرانی.
- نام شهری کهن در مرکز ایران.
- اصفهان در شاهنامه سپاهان نامیده شده که تا حدودی به واقعیت نزدیک است. اصفهان نیز مانند تهران با حرف اضافی «ه» همراه بوده که اگر برداشته شود اسپَ، اسپَآن، شاید با اسپادانا مترداف باشد. [۱]
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
پانویس
[ویرایش]- ↑ نام شهر بدین صورتها آمده است: انزان. گابیان. گابیه. جی. اسپاهان. سپاهان. اسپهان. صفاهان. اسفاهان. اصفاهان. اسبهان. اسفهان. اسباهان. اصبهان. در کتب تاریخی قدیم به نام گابا یا کی معرفی گردیده است. در قدیم آن را اسپادانا میگفتند. در دائرةالمعارف جغرافی فرانسه اسپدان و در نوشته های بطلمیوس آپادان و آپادانا نامیده شده است. (اصفهان نورصادقی). و دمشقی نام قدیم آنرا رشورجی آورده است و در گذشته آن را یهودیه یا دارالیهودی می خواندند. (برهان). در جغرافیای بطلمیوس اصبدانه نامیده شده است. و لقب آن دارالسلطنه بود، زیرا دیرزمانی پایتخت ایران بود. اصفهان و اصبهان معرب اسباهان یا بسفاهان است . مردم می گفتند اسفاهان یعنی لشکر، تداول کلام عوام اصفهان را بدان نام نهاد . و رجوع به اصبهان شود.