گزافه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /گَزافِه/

صفت[ویرایش]

گزافه

  1. بیهوده، عبث.
    به بیگانه بر مِهر خویشی نهاد/ بداد از گزافه سر و دژ به باد «فردوسی»

کهن واژه[ویرایش]

  1. گزافه ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش گَز - آفه قابل تجزیه باشد؛ و تلویحاً به معنی گَشت‌زن یا جستجوگر مانند افعی بوده است.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ‌ شمس/ شاهنامه