گوهر‌شاهوار

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /گوهَر/شاهوار/

اسم مرکب[ویرایش]

گوهر‌شاهوار

  1. گوهری شاهانه، که منوچهر هنگام جلوس به سام نریمان در مجلس تاجگذاری بخشید.
    برو آفرین کرد بس شهریار/ بسی دادش از گوهر شاهوار «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • شاهنامه