گچ

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /گَچ/

اسم

گَچ

1. نوعی از خاک که پس از استخراج از معدن به کوره می‌برند و حرارت می‌دهند تا تبدیل به گچ شود.
2. (عامیانه): کندذهن، ناتوان از فهم و شعور.

زبان دیگر

• بهاری

قید

گِچ

1. برو، حرکت کن، گذر کن.

مترداف‌ها

• گیچ
• گیش

واژه‌های مشتق شده

• گچسر
• گچساران

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین