گچ
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /گَچ/
اسم[ویرایش]
گَچ
- نوعی از خاک که پس از استخراج از معدن به کوره می‌برند و حرارت می‌دهند تا تبدیل به گچ شود.
- (عامیانه): کندذهن، ناتوان از فهم و شعور.
زبان دیگر[ویرایش]
- بهاری
قید[ویرایش]
گِچ
- برو، حرکت کن، گذر کن.
مترداف‌ها[ویرایش]
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین