یهوه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
الشادای
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- اسمی است که در تورات بر خدا اطلاق شدهاست و دلالت بر سرمدیت آن ذات مقدس کند.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- خدا از عنوانهای بسیاری برخوردار است، ولی فقط یک نام دارد. آن نام، یَهُوَه است.
- در اکثر کتاب مقدسها، نام خدا را حذف و عنوانهایی مانند خداوند یا خدا را جانشین آن کردهاند.
- لیکن، وقتی کتاب مقدس نوشته شد، در حدود ۷۰۰۰ بار نام یَهُوَه در آن به چشم میخورد! — خروج ۳:۱۵؛ مزمور ۸۳:۱۸
در سِفْرِ خروج (14/3)
یهوه «منم که منم » یا «هستم آنکه هستم » معنی میدهد. و شاید «یاهو» مخفف یهوه باشد. (قاموس کتاب مقدس )
. کلمه یهوه در زبان سامی از چهار حرف اصلی (ی ،ه' ، و، ه')
- ساخته شده و تلفظ اصلی و ابتدایی این واژه «یَهُو» و «یاهو» بودهاست و به معنی ابدیت و سرمدیت.
-
- برخی صورت قدیمی فعل «بودن » به زبان عبری و اسم خاص ذات خداوند میدانند. از کلمه فوق دو معنی «من هستم ذاتی که هست » و «من هستم ذاتی که من هستم » استنباط میشود.
(لغت نامه دهخدا)
برگردانها[ویرایش]
- انگلیسی
- jhvh