ییم
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- اوستایی
آوایش[ویرایش]
- /یَی/یِم/
- /یِی/یِم/
اسم خاص[ویرایش]
ییم
- (ادیان): از پهلوانان مورد تکریم هند و اروپایی که زرتشت به آن لعنت می‌فرستد.
- یَیِم در گویش بهاری مورد پسند من یا آنچه مورد پسند من است؛ اما یِیِم به معنی بخورم، صبر کن تا تناول کنم تعبیر می‌شود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
- نویسه
|
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد:(ص۳۵۶) ISBN 964-445-106-6