آذرخش
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آذَرَخش/
اسم مرکب
[ویرایش]
آذرخش
- (فیزیک): پدیده جوّی؛ تخلیه الکتریکی طبیعی بین دو ابر، یا بین ابر و زمین که با صدایی مهیب همراه است.
- نور خیره کننده حاصل از این تخلیه، برق. صاعقه. رعدوبرق
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن