آذرگون
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پارسی باستان
آوایش
[ویرایش]- /آذر/گون/
صفت مرکب
[ویرایش]
آذَرگون
- آذرگون ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آذر - گون قابل تجزیه باشد و به معنی روز اشتباه یا روز اشتباهی است.
- (گیاهی): شقایق، و گل همیشه بهار. نک آذریون.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ‌شمس