اراده

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِراده/

اسم

اراده

1. نیروی درونی و ذهنی، که محرک شخص برای انجام دادن کار یا تسلط بر عواطف است. خواست، میل، آهنگ.
2. (تصوف): شوق قلبی سالک برای جستجوی حقیقت و پیوستن به عالم روحانی.
3. (فلسفه): حرکت نفْس بسوی عمل بعد از تصور و تصدیق فواید آن.

اسم

اَرّادِه

1. گردونه، ارابه.

واژه‌های مشتق شده

• اراده آهنین، اراده داشتن، اراده کردن

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین