برای

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بَرای/

حرف اضافه

برای

1. در بیان هدف و مقصود از چیزی بکار می‌رود؛ به منظورِ. در بیان اختصاص یا تعلق داشتن چیزی به کسی یا امری بکار می‌رود.
2. به علت، به خاطر، به سبب، به جهت (تعلیل را رساند).
3. به منظور (در بیان هدف و مقصود از چیزی).
4. در برابر (در بیان برابری و تقابل ارزش و مقدار چیزی).
5. در مدت زمان، به مدت.
6. نسبت به (در بیان رابطه و نسبت میان دو امر).

زبان دیگر

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /بَر/آیه/

قید

برآیه

1. تعیین و نشان دادن نقطه شروع مرز و محدوده انسان‌های بی‌فرهنگ و‌ بی‌تمدن در دوران باستان و به زبان معیار باستان.

   برای ممکن است به صورت بَر - آیه قابل تجزیه باشد و حاکی از محل اسکان و زیست اقوام و قبایل بی‌تمدن بوده است.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین