تازه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /تازِه/

صفت

تازه

1. مقابلِ کهنه؛ نو؛ جدید. با لفظ کردن و شدن و داشتن و ساختن استفاده می‌شود.
2. مقابلِ پژمرده؛ مجاز شاداب؛ باطراوت.
3. قدیمی، مجاز بارونق؛ باجلوه.
4. قدیمی، مجاز خرم؛ خوش؛ شادمان.
5. تازه‌به‌تازه: عامیانه چیزهای تازه که یکی پس از دیگری پدید آید؛ نوبه‌نو.

قید

1. اکنون، حالا، اخیراً.

متضاد

1. کهنه، کهن، دیرین، دیرینه، بیات.
2. پژمرده.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
اردو: تازہ ارمنی: թազա، թարմ ازبکی: toza انگلیسی: new، fresh ایتالیایی: fresco باشقیری: таҙа تاتاری کریمه: taze تاجیکی: тоза ترکمنی: täze ترکی آذربایجانی: təzə ترکی استانبولی: taze صربی کرواتی: тазе، taze قزاقی: таза قرقیزی: таза کردی: taze، teze مقدونی: тазе هندی: ताज़ा

منابع

• فرهنگ لغت معین