تفو

فارسی

(تُ)

تُفوْ :(tofouw) در گویش گنابادی یعنی لعنت ، نفرین ، دشنام ، فحش ، دعای بد کردن برای دیگری یا جهان و آفرینش و خدایان

اسم

1. آب دهان.
2. برای تحقیر و توهین به کسی یا چیزی گویند.

منابع

• فرهنگ لغت معین